Ησυχία. Σε ολόκληρη πολυκατοικία παίζει να είμαι μόνη.
Σχεδόν μόνη.
Ο Σ. είναι πάνω, τον ακούω. Ακούει κάτι που μοιάζει με lali puna.
Αλλά σίγουρα δεν είναι, θα έχει κάποιο περίεργο όνομα, θα μου το μάθει εν καιρώ.

Απο καιρό έβλεπα το μεγάλο ασπρόμαυρο χαρτοκιβώτιο πάνω πάνω στη βιβλιοθήκη και επίτηδες έπαιζα τον Κινέζο. Ήξερα πως θα πρέπει να το ανοίξω και να συμμαζέψω το περιεχόμενο, αλλά δεν άντεχα, εδώ και μήνες μου ήταν αδύνατο να το κάνω.
Πέρασαν τρία χρόνια ήδη απο τότε, εννιά συνολικά απο την αρχή.

Αεροπλάνα, Γερμανίες, Αγγλίες, Ολλανδίες, τρένα, πλοία, μετρό, βιβλία, σημειώσεις, εξεταστικές, αγωνίες, αφραγκιές, ιντερέιλ, Βερολίνα, Αμβούργα, Massive Attack και Hooverphonic, με γουώκμαν και ροζ imac, με στούντιο 24 τετραγωνικά, με ποδήλατο και μετά κι άλλο ποδήλατο, κι άλλο, κι άλλα τρένα, κι ακόμα πιο πολλά αεροπλάνα και χαμένες βαλίτσες, χαμένες στο διάστημα και σε τσεκ ιν που ούτε θυμάμαι.

Μέσα στο κουτί φωτό, αμέτρητα γράμματα, κάρτες, φλάιερ απο έτη φωτός πριν. Πάρτι γενεθλίων, πάρτι κρασιού, μακαροναδοπαρέα, βίντεο νάιτς, εκτυπωμένα πρώτα μέηλ και δανεικό μόντεμ εξτέρναλ σαλίγκαρος απο τον Μά. και το Γ., τα εκατοντάδες γράμματα του Σ., άλλαξε κομμάτι τώρα έχει πάνω ησυχία. Και μέσα στο κουτί ζωντανεύουν όλα ξανά. Stereo Mc’s, Tranquility Bass, Jay Jay, Malcolm McLaren, Sade, Dj Shadow, Bjork, κασσέτες ενενηντάρες να μη σηκώνεσαι όλη την ώρα να αλλάξεις πλευρά και μερικά σιντί, τα εξώφυλλα στον τοίχο ταπισερί με σελοτέιπ.

Μεγάλος ανεκπλήρωτος έρωτας του τριμήνου, Γ., μέηλ, «απλούστατα θα ήθελα πολύ να είχα τα αρχίδια να σου μιλούσα όταν έπρεπε, όταν μπορούσα και ήσουν εδώ, μου λείπεις, δε φαντάζεσαι πόσο και κάθε φορά που βγαίνω με τα παιδιά, πάλι εσύ μόνο λείπεις, τώρα είμαι άραγε απερίσκεπτος που σου τα λέω;κοίτα να δεις ζημιά που έπαθα να συχνάζω με σταράτα άτομα γαμώ τον Μά. μου και τον Μι. μου και το σύμπαν μου όλο γαμώ, και δεν είσαι εδώ.»..

Μά., «κουράγιο ρε εκεί στις σινιέ ιντελεκτουέλ φάμπρικες, τελικά μας πήραν το κοριτσάκι μας, είμαστε καλά, βρίζουμε ολημερίς το Μι. αντ’εσού, μας λείπεις μουτράκι, παράτα το πτυχίο, έλα να παίξουμε μπουγέλα πάλι σε μαγαζιά, να μας διώξουν όλοι ρε, να μην έχουμε που να πάμε για μια Σμιρνόφ μπλε»...

Ό., «εσένα ρε και τη μηχανή μου θα σου έδινα να έρθεις μια φορά στην ώρα σου σε ένα κωλοραντεβού, αλλά σ’αγαπάω, το ψυλλιάζεσαι κατινάκι, γι’αυτό και ξεγλιστράς, δεν σου μουτρώνω, αλλά θέλω το σπίτι σου για 4 μέρες όσο θα λείπεις Ελλάδα, τσακ στην έκατσα, ερωτεύτηκα φιλενάδα, μη ρωτάς, θα γίνει γεγονός αδιάψευστο αν στο γράψω και δεν θέλω, θα συνεχίσω να το παίζω λοιπόν κουλ, κράτα μόνο οτι ερωτεύτηκα, το παραμύθι που μου λεγες ρε κι εγώ δεν σε πίστευα, στείλε τα κλειδιά στην Υ. θα τα πάρω απο κείνη και μην αλλάξεις σεντόνια και μαξιλαροθήκες, θέλω να σε μυρίσω λίγο, βλάκα, άντε σειρά σου να γίνεις καψούρα, μην αργείς να είμαστε πακέτο».

Σ., έρωτας μονόπλευρος, βολικός, δεν ήξερα, κακό μεγάλο, «πως μπορείς, ρε γαμώτο σου, γαμώτο μου που αφέθηκα, να πας στο διάολο, κοριτσάκι μου σε μένα θα γυρίσεις, αποκλείεται να κάνω λάθος».

Μέσα στο κουτί ένα κομμάτι του imac ενθύμιο, το στρόγγυλο ροζ ποντίκι.

Μπαμπάς, γράμμα, με τέσσερα γραμματόσημα επάνω, μη τυχόν και δεν φτάσει άμεσα, «δεν ήθελα να μεγαλώσεις, αλλά να που γαιδούρεψες τελικά, ποιό; το κοριτσάκι που είχα αγκαλιά και ακουμπούσε στην κοιλιά μου το κεφαλάκι της και το έλεγε μαξιλαράκι, έγινε ολόκληρη γυναίκα, αν ρωτήσεις τη μάνα σου εντωμεταξύ, ανάθεμα αν σε κάνει ακόμα έξι χρονών και με ζαλίζει όλη μέρα, κάθε μέρα, άντε έλα γρήγορα να με σώσεις απο τη γκρίνια ακαμάτικό μου, σωτηράκη μου, μη κόψεις πάλι τα μαλλιά σου, κόρη έκανα, όχι γιο».

Παίρνω τηλέφωνο με κατακόκκινα μάτια τον Γ., «δεν έπρεπε να ανοίξω το βρωμοκουτί, θυμάσαι ρε; εμένα με θυμάσαι;όλα τα θυμάσαι;», «βάλε οτι βρεις μπροστά σου μικρή βεσπού, είμαι εκεί σε πέντε, κερνάω, πίνεις ακόμα εκείνα τα χαζορουμάκια;», «ακόμα», «θα έρθω αλλά θα σε βάλω να ακούσεις και κάτι να σε λιώσω, το ξαναβρήκα χτες», «ξέρω τί», «αποκλείεται να θυμάσαι», «i just can’t..», «...wait till Saturday μωρό μου, Joey Negro, σε λατρεύω ρε πούστη».