Τραγικό.
Πάντα όποτε λαμβάνεις ένα καλό νέο, μέχρι να το γυροφέρεις στο μυαλό σου, να το συνειδητοποιήσεις και τελικά να χαρείς, τσουπ, απο το πουθενά σκάει μύτη κι ένα ακόμα. Μόνο που αυτό το δεύτερο είναι με μαθηματική ακρίβεια, ότι χειρότερο θα μπορούσε να σου συμβεί και σου κόβει με τη μία και τη μαγκιά και τα γόνατα.

Και αυτό το δεύτερο έρχεται και επισκιάζει επιτυχώς τα πάντα. Το είναι σου όλο. Δεν παίρνεις ανάσα και το μυαλό σου κολλάει εκεί σα βεντούζα. Νιώθεις σα να σου έχει κολλήσει κάποιος στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου ένα απο εκείνα τα απαίσια μαλλιαρά κουκλάκια με τα βεντουζάκια στα τέσσερα πόδια του και αυτό το ανόητο κουκλοπλάσμα σου βγάζει τη γλώσσα απέξω. Συνέχεια όμως.

Πώς γίνεται;

Ε, μάθε λοιπόν ρε Σαδιστή Master, οτι έφτασες τα όριά μου αυτή τη φορά. Τα κατάφερες.
You win. Happy now?