Τέτοιες ταλαιπώριες είν' "η μόνη μας ελπίδα" - να ζήσεις!

Σμουάάάάάάάάάάάάάτς


Πίνω τον εικοστό πέμπτο καφέ της ημέρας.
Ακόμα να συνέλθω όμως.

Άδειο βράδυ χτες, αλλά τουλάχιστον είχε πλάκα...Να΄ναι καλά ένα ξέμπαρκο παραδοσιακό Ιταλάκι, τρελός καμακτσής με υπέροχα παπουτσάκια,τρέλα-κουδούνα σαν του Τσιβιλίκα, σκάσαν τα χειλάκια μας χαμογελάκια.
Βοήθησαν και κάτι αβανίτσες παραπάνω.
Ακόμα δεν μπορώ να θυμηθώ ωστόσο πώς ήρθα με τη βέσπα το ξημέρωμα σπίτι. Σπάω το κεφάλι μου, δεν θυμάμαι τίποτα. Μηχανικά οδήγησα, φαίνεται.

Αλλά άδειο βράδυ ρε συ γαμώτο.

Αν και καιρό είχα να έρθω φάτσα κάρτα με ότι έχω σε τεμάχιο απο γνωστούς που χάθηκαν και καλά έκαναν πολύ καιρό.

Ξέρεις ποιά είναι η πλάκα;
Με επιβεβαίωσαν μια ακόμη φορά πως ο μόνος σωστός μαλάκας που δεν άλλαξε ούτε τόσο δα με κάθε τικ τακ του χρόνου, είμαι εγώ. Ίδια κι απαράλλαχτη.Μόνη διαφορά το σινιέ μου βρακί ίσως. Που τώρα το λένε, έμαθα, σλιπάκι.

Να ΄μαστε καλά λοιπόν.Αν ανέβεις προς τα λημέρια μου, κερνάω αβάνες. Παγωμένες. Πολλές.

Χρόνια πολλά μοΝτόγια!

Έστω και καθυστερημένα πάρε και τις δικές μου ευχές...
Χρρρόνια πολλά

Και τις δικές μου.

MILLE GRAZIE

να΄μαστε καλά όλοι και να ζήσουμε όλοι πολλά χρονάκια να αλληλοσκοτωνόμαστε και να αλληλοαγαπιόμαστε, όπως πρέπει....

na sai kala
na prosexeis ton eauto sou apo ton eauto sou