Tuesday, March 08, 2005
ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
.............................................(και που χωρίς αυτά, παίζεται αν θα την έβγαζα τώρα καθαρή)
1. Σοκολάτες αμυγδάλου, πάντα και μόνο της ΙΟΝ. Κρουασάν και μυρωδάτα τσουρεκάκια από τον ΤΕΡΚΕΝΛΗ, μαργαρίτες από τα χεράκια του Μπάμπη στον Θερμαικό και Μοχίτο από τον Άγγελο του Ίσαλου. Το Κινέζικο της Βύρωνος, δε θυμάμαι το όνομά του. Τα τσαγάκια με πασταφλώρα, που αλλού, στην Πασταφλώρα. Καθημερινές στο Μάμα, με Αλέξη ή Σπύρο και τεκίλα κίτρινη, αλλά και Κοσμοπόλιταν. Και «μισό λεπτάκι για τα νερά, μείναμε από ποτήρια». Μούρλια.
2. Ο πανσέξουαλ πιτσιρικάς με την παντελή έλλειψη τάκτ μεταξύ κοριτσιών, ή έστω τρόπων ρε αδερφέ, το φουντωτό φουστάκι και το βαμμένο μουτράκι, με τα υπέροχα συνήθως μακριά σκουλαρίκια και το υφάκι σαρανταπέντε καρδιναλλίων, που μοιράζει φιλιά μες στη νύχτα σε ανυποψίαστους αρσενικούς και όλοι δείχνουν να τον ξέρουν, χωρίς κανένας να μπορεί ωστόσο να συλλαβίσει έστω το όνομά του, ή να αποφύγει ένα απο τα φιλιά του. Γκρρρρρρρρρ, ακόμα του κρατάω μούτρα όμως. Μου έκλεψε κάποτε ένα χωρίς να είναι καν δικό μου.
3. Τσάρκα στο κέντρο, Βογατσικού, Προξένου Κορομηλά, Μητροπόλεως, Χρυσοστόμου Σμύρνης, ολίγη Τσιμισκή, στενάκια και στενούδια. Οι βιτρίνες του Γαβαλά είναι η χρυσή εποχή του Φρόυντ. Και Αλίνα και Λόλα και Ράνια, ναι, τα θέλω όλα. Και τρία τέταρτα σε δυο τετραγωνικά μαγαζί με αξεσουάρ για να πάρεις δυο τσιμπιδάκια. Και Φένα Φρές πάνω κάτω με το ασανσεράκι και τις εκπληκτικά φιλικές επιτέλους πωλήτριες (μη πάρετε πράσινο χυμό, θυμίζει τραγικά, αλίμονο, βαλτόνερα). Το μαγαζί με τις περούκες στο τέλος της Μητροπόλεως. Είμαι μια κούκλα, και Ραφαέλα Καρά και Τζάκσον Φάιβ μπάκετχεντ. Και αποκαμωμένη στο στοκατζίδικο του Ιανού. Σκαπολατάκια κάτω και τσουπ και κόμιξ και βιβλιαράκια μούρλια, και να μυρίζει τέλεια χαρτί.
4. Το δεύτερο βίντεο κλάμπ της γειτονιάς που φαίνεται ακόμα ο κόσμος δεν το πήρε χαμπάρι γιατί πάντα βρίσκεις ότι σκατά θέλεις και οτι σκατά ώρα το θέλεις ξενοίκιαστο. Κι αν ξεχαστείς να το επιστρέψεις και βγάλει ρίζες σπίτι σου κανα δυο βδομαδούλες, δεν το πληρώνεις Vuitton, αλλά συνοικιακά.
5. Πάντα και ξανά και ξανά Μάρτη μήνα τα στοιχειωμένα δικά μου Malcolm Mclaren, Paris. Και Stereo Mc?S, Connected. Και James Taylor Quartet, In the hand of the innevitable, και Stakka Bo, Supermarket. Και Massive Attack, Singles 90/98. Και Deadbeats, Funky for you. Α, ναι. Και Fila Brazilia. Όλα.
6. Το «Αγάπα με, αν τολμάς» σε dvd. Ειδικά η σκηνή τέλους. Έτσι έτσι θέλω κι εγώ. Αλλά και το «Αυτός, Αυτή και τα μυστήρια» σε special edition. Θυμάστε την Μις Ντιπέστο στη γραμματεία; ΘΕΑ!
7. Η Athens Voice. Με μια λατρεία στο Μυρτούδι και την Μαργαρίτα. Μα τον Τουτάτη, αυτές οι δυο δεσποινίδες με έπεισαν οτι μάλλον όντως απέχω ακόμα 3 συναπτά έτη υποχρεωτικής κουλαμάρας απο την έναρξη του αληθινού πάρτι της ζωής μου. (Μαριέτ μην κλαις, you just got there baby).
8. Η βιογραφία του Eric Burdon. Γιατί ρε γαμώτι να μην γεννηθώ εξήντα χρόνια πριν, να με λένε Άλλι ΜακΓκρόου και να καβαλάω με τον ΜακKουήν την Motto Guzzi του;
9. Η «Τεστοστερόνη» στις κινηματογραφικές αίθουσες. Γιατί ο Αύγουστος Κορτώ συνυπογράφει το σενάριο. Και γιατί πιτσιρίκα είχα δει κρυφά σε ανάλογο ρόλο τον Γεωργίτση, ως τυφλό βοσκό να τον κυνηγούν και να τον πασπατεύουν μυριάδες σουσουράδες για να τις πηδήξει κι ο ρόλος του ηδονοβλεψία τελικά με στοίχειωσε για πάντα...
10. Το «Πρίν το ηλιοβασίλεμα» με την Ντελπί και τον Χώκ του Ρίτσαρντ Λίνκλειτερ. Ξανά και ξανά πλέον και σε dvd. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναγνωρίσεις τον εαυτό σου. Και τσουπ να σου και οι σκέψεις....Τι θα γινόταν αν...Αν είχα μια δεύτερη ευκαιρία...Όταν νιώθεις οτι ακόμα και μια ολόκληρη ζωή δε θα ήταν αρκετή για να πεισθείς, ότι το άλλο μισό που τόσο κάποτε λάτρεψες δεν το άξιζε...
11. Όλα τα μπλογκ που ανακάλυψα μέσα σε 4 μέρες κι έφαγα κολληματάρα. Μα να ζω τόσον καιρό στο σκοτάδι; Ανεπίτρεπτο.
12. Το πρώτο παγκάκι αριστερά απο το Μακεδονία Παλλάς, επί της παραλίας, όποτε έχω ανάγκη να σκεφτώ και να πάρω αποφάσεις ή να πατήσω τα κλάματα σαν άνθρωπος. Απο πάντα καταφύγιο δικαιωματικά δικό μου (κι ας το νοίκιασα κάποιες φορές σε έναν άλλον, το άξιζε), αλλά ειδικά αυτές τις μέρες με τον καθαρό ουρανό. Αν πετύχετε μια τρελή, τυλιγμένη με κουβερτάκι καρό του πικνίκ, αφήστε την ήσυχη, έχει κατά πάσα πιθανότητα νεύρα. Εκτός αν έχετε μαζί σας κάποιο ζεστό ρόφημα, ή κανα μπουκάλι κρασί.
13. Το βρωμόσκυλό μου. Όποιος δεν είχε ποτέ του, δεν θα καταλάβει γιατί...Αλλά αυτό το ζωντανό μου έμαθε τελικά το σημαντικότερο. Ακόμα κι ένας σκύλος, δεν μπορεί να λειτουργήσει στην πίεση. Ακόμα κι αυτός χρειάζεται για όλα τον χρόνο του. Όπως άλλωστε κι όλοι θα νιώσουν και θα εκφράσουν κάτι στον δικό τους χρόνο. (Δεν μπορείς να επισπεύσεις τη διαδικασία με πίεση, ούτε καν με νάζι. Δεν μπορείς να εκμαιεύσεις συναισθήματα και συμπεριφορές. Μπορείς μόνο όταν γίνεις αποδέκτης τους να πεις σιωπηλά μέσα σου ενδεχομένως ένα ευχαριστώ και να τις απολαύσεις. Ρημάδα, καταραμένη ΜΟΝΟΡΟLΥ. Με πήρες στο λαιμό σου. Με κάθε παρτίδα που κέρδιζα όλο και πιο πολύ).
14. Η Ταχιάου, σταθερή αξία στους 102 αργά το μεσημέρι. Ξανά και ξανά.
15. Δευτέρα πρωί στις 8 στο Άλτερ, Χάιντι. (Το τραγούδι των τίτλων απο μόνο του μου ξυπνάει τόόόόόόσες αναμνήσεις. Λιώνω.)
1. Σοκολάτες αμυγδάλου, πάντα και μόνο της ΙΟΝ. Κρουασάν και μυρωδάτα τσουρεκάκια από τον ΤΕΡΚΕΝΛΗ, μαργαρίτες από τα χεράκια του Μπάμπη στον Θερμαικό και Μοχίτο από τον Άγγελο του Ίσαλου. Το Κινέζικο της Βύρωνος, δε θυμάμαι το όνομά του. Τα τσαγάκια με πασταφλώρα, που αλλού, στην Πασταφλώρα. Καθημερινές στο Μάμα, με Αλέξη ή Σπύρο και τεκίλα κίτρινη, αλλά και Κοσμοπόλιταν. Και «μισό λεπτάκι για τα νερά, μείναμε από ποτήρια». Μούρλια.
2. Ο πανσέξουαλ πιτσιρικάς με την παντελή έλλειψη τάκτ μεταξύ κοριτσιών, ή έστω τρόπων ρε αδερφέ, το φουντωτό φουστάκι και το βαμμένο μουτράκι, με τα υπέροχα συνήθως μακριά σκουλαρίκια και το υφάκι σαρανταπέντε καρδιναλλίων, που μοιράζει φιλιά μες στη νύχτα σε ανυποψίαστους αρσενικούς και όλοι δείχνουν να τον ξέρουν, χωρίς κανένας να μπορεί ωστόσο να συλλαβίσει έστω το όνομά του, ή να αποφύγει ένα απο τα φιλιά του. Γκρρρρρρρρρ, ακόμα του κρατάω μούτρα όμως. Μου έκλεψε κάποτε ένα χωρίς να είναι καν δικό μου.
3. Τσάρκα στο κέντρο, Βογατσικού, Προξένου Κορομηλά, Μητροπόλεως, Χρυσοστόμου Σμύρνης, ολίγη Τσιμισκή, στενάκια και στενούδια. Οι βιτρίνες του Γαβαλά είναι η χρυσή εποχή του Φρόυντ. Και Αλίνα και Λόλα και Ράνια, ναι, τα θέλω όλα. Και τρία τέταρτα σε δυο τετραγωνικά μαγαζί με αξεσουάρ για να πάρεις δυο τσιμπιδάκια. Και Φένα Φρές πάνω κάτω με το ασανσεράκι και τις εκπληκτικά φιλικές επιτέλους πωλήτριες (μη πάρετε πράσινο χυμό, θυμίζει τραγικά, αλίμονο, βαλτόνερα). Το μαγαζί με τις περούκες στο τέλος της Μητροπόλεως. Είμαι μια κούκλα, και Ραφαέλα Καρά και Τζάκσον Φάιβ μπάκετχεντ. Και αποκαμωμένη στο στοκατζίδικο του Ιανού. Σκαπολατάκια κάτω και τσουπ και κόμιξ και βιβλιαράκια μούρλια, και να μυρίζει τέλεια χαρτί.
4. Το δεύτερο βίντεο κλάμπ της γειτονιάς που φαίνεται ακόμα ο κόσμος δεν το πήρε χαμπάρι γιατί πάντα βρίσκεις ότι σκατά θέλεις και οτι σκατά ώρα το θέλεις ξενοίκιαστο. Κι αν ξεχαστείς να το επιστρέψεις και βγάλει ρίζες σπίτι σου κανα δυο βδομαδούλες, δεν το πληρώνεις Vuitton, αλλά συνοικιακά.
5. Πάντα και ξανά και ξανά Μάρτη μήνα τα στοιχειωμένα δικά μου Malcolm Mclaren, Paris. Και Stereo Mc?S, Connected. Και James Taylor Quartet, In the hand of the innevitable, και Stakka Bo, Supermarket. Και Massive Attack, Singles 90/98. Και Deadbeats, Funky for you. Α, ναι. Και Fila Brazilia. Όλα.
6. Το «Αγάπα με, αν τολμάς» σε dvd. Ειδικά η σκηνή τέλους. Έτσι έτσι θέλω κι εγώ. Αλλά και το «Αυτός, Αυτή και τα μυστήρια» σε special edition. Θυμάστε την Μις Ντιπέστο στη γραμματεία; ΘΕΑ!
7. Η Athens Voice. Με μια λατρεία στο Μυρτούδι και την Μαργαρίτα. Μα τον Τουτάτη, αυτές οι δυο δεσποινίδες με έπεισαν οτι μάλλον όντως απέχω ακόμα 3 συναπτά έτη υποχρεωτικής κουλαμάρας απο την έναρξη του αληθινού πάρτι της ζωής μου. (Μαριέτ μην κλαις, you just got there baby).
8. Η βιογραφία του Eric Burdon. Γιατί ρε γαμώτι να μην γεννηθώ εξήντα χρόνια πριν, να με λένε Άλλι ΜακΓκρόου και να καβαλάω με τον ΜακKουήν την Motto Guzzi του;
9. Η «Τεστοστερόνη» στις κινηματογραφικές αίθουσες. Γιατί ο Αύγουστος Κορτώ συνυπογράφει το σενάριο. Και γιατί πιτσιρίκα είχα δει κρυφά σε ανάλογο ρόλο τον Γεωργίτση, ως τυφλό βοσκό να τον κυνηγούν και να τον πασπατεύουν μυριάδες σουσουράδες για να τις πηδήξει κι ο ρόλος του ηδονοβλεψία τελικά με στοίχειωσε για πάντα...
10. Το «Πρίν το ηλιοβασίλεμα» με την Ντελπί και τον Χώκ του Ρίτσαρντ Λίνκλειτερ. Ξανά και ξανά πλέον και σε dvd. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναγνωρίσεις τον εαυτό σου. Και τσουπ να σου και οι σκέψεις....Τι θα γινόταν αν...Αν είχα μια δεύτερη ευκαιρία...Όταν νιώθεις οτι ακόμα και μια ολόκληρη ζωή δε θα ήταν αρκετή για να πεισθείς, ότι το άλλο μισό που τόσο κάποτε λάτρεψες δεν το άξιζε...
11. Όλα τα μπλογκ που ανακάλυψα μέσα σε 4 μέρες κι έφαγα κολληματάρα. Μα να ζω τόσον καιρό στο σκοτάδι; Ανεπίτρεπτο.
12. Το πρώτο παγκάκι αριστερά απο το Μακεδονία Παλλάς, επί της παραλίας, όποτε έχω ανάγκη να σκεφτώ και να πάρω αποφάσεις ή να πατήσω τα κλάματα σαν άνθρωπος. Απο πάντα καταφύγιο δικαιωματικά δικό μου (κι ας το νοίκιασα κάποιες φορές σε έναν άλλον, το άξιζε), αλλά ειδικά αυτές τις μέρες με τον καθαρό ουρανό. Αν πετύχετε μια τρελή, τυλιγμένη με κουβερτάκι καρό του πικνίκ, αφήστε την ήσυχη, έχει κατά πάσα πιθανότητα νεύρα. Εκτός αν έχετε μαζί σας κάποιο ζεστό ρόφημα, ή κανα μπουκάλι κρασί.
13. Το βρωμόσκυλό μου. Όποιος δεν είχε ποτέ του, δεν θα καταλάβει γιατί...Αλλά αυτό το ζωντανό μου έμαθε τελικά το σημαντικότερο. Ακόμα κι ένας σκύλος, δεν μπορεί να λειτουργήσει στην πίεση. Ακόμα κι αυτός χρειάζεται για όλα τον χρόνο του. Όπως άλλωστε κι όλοι θα νιώσουν και θα εκφράσουν κάτι στον δικό τους χρόνο. (Δεν μπορείς να επισπεύσεις τη διαδικασία με πίεση, ούτε καν με νάζι. Δεν μπορείς να εκμαιεύσεις συναισθήματα και συμπεριφορές. Μπορείς μόνο όταν γίνεις αποδέκτης τους να πεις σιωπηλά μέσα σου ενδεχομένως ένα ευχαριστώ και να τις απολαύσεις. Ρημάδα, καταραμένη ΜΟΝΟΡΟLΥ. Με πήρες στο λαιμό σου. Με κάθε παρτίδα που κέρδιζα όλο και πιο πολύ).
14. Η Ταχιάου, σταθερή αξία στους 102 αργά το μεσημέρι. Ξανά και ξανά.
15. Δευτέρα πρωί στις 8 στο Άλτερ, Χάιντι. (Το τραγούδι των τίτλων απο μόνο του μου ξυπνάει τόόόόόόσες αναμνήσεις. Λιώνω.)
posted by discolata, 12:27:00 am
4 Comments:
Wow. Πατρίδα! Σε πάω.
commented by 
dystropoppygus, 1:38 pm
dystropoppygus, 1:38 pm
Oh my God. I became red.....
Are smurffs still blue? Or are they also red now?
ahmmmmmmmmmmmmm............
Are smurffs still blue? Or are they also red now?
ahmmmmmmmmmmmmm............
(No 10.) Μη χάσεις και το waking life του ίδιου σκηνοθέτη. Ιδιοφυές καρτούν. Κυκλοφορεί και στα εν ελλάδι βιντεοκλάμπ!
*
Πρέπει να μικρύνεις κι άλλο τον τίτλο.
*
*
Πρέπει να μικρύνεις κι άλλο τον τίτλο.
*
Λοιπόν το είδα το Waking Life, έχεις δίκιο, εκπληκτικό ήταν, όπως όλα του εν λόγω σκηνοθέτη κι έχω δώσει ρέστα μαζί του. Περιττό βέβαια να σου πω οτι ως γνήσια ξανθιά δεν κατάλαβα Χριστό την πρώτη φορά που το είδα το συγκεκριμένο καρτουνάκι, κι έπρεπε να το δω άλλες 3 για να ζυγίσω όσα διάβασα στους υπότιτλους.
Όμως ήταν υπέροχο.Πράγματι.
Μου το είχε προτείνει και κάποιος με το ίδιο Ντεμιανικό στίγμα (μια μικρή, εκπληκτική ιδιοφυία όμως εκείνος)ένα αλμυρό βράδυ φέτος, οπότε φαντάζεσαι, είμαι και τόσο δα ακόμα πιο δεμένη με το συγκεκριμένο καρτούν....
Λέει πολλές μικρές σοφίες. Αλλά ως γνωστόν, οι μικρές σοφίες είναι που περνούν ρε γαμώτο καμιά φορά ως παράνοιες στο ντούκου.Τις θυμάσαι μόνο μετά απο καιρό, και τότε συνειδητοποιείς ως δια μαγείας τα πάντα.
Φιλιά
Όμως ήταν υπέροχο.Πράγματι.
Μου το είχε προτείνει και κάποιος με το ίδιο Ντεμιανικό στίγμα (μια μικρή, εκπληκτική ιδιοφυία όμως εκείνος)ένα αλμυρό βράδυ φέτος, οπότε φαντάζεσαι, είμαι και τόσο δα ακόμα πιο δεμένη με το συγκεκριμένο καρτούν....
Λέει πολλές μικρές σοφίες. Αλλά ως γνωστόν, οι μικρές σοφίες είναι που περνούν ρε γαμώτο καμιά φορά ως παράνοιες στο ντούκου.Τις θυμάσαι μόνο μετά απο καιρό, και τότε συνειδητοποιείς ως δια μαγείας τα πάντα.
Φιλιά
Site Information ++
Best viewed: Mozilla Firefox. COmpatible with: Netscape, IE5+, Firefox.
No Javascript.