Έφτασε η μέρα λοιπόν για το επόμενο εγκεφαλικό επεισόδιο....
Άντε να φάμε και το Αλμπάνια να ησυχάσω η γυναίκα....Ε ρε τι τραβάω....Μέχρι και μπίρες έξτρα προέβλεψα να πάρω για μένα και τις πριγκίπισσές μου που θα έρθουν εδώ να δούμε τον αγώνα κι ας φοβάμαι τι σκατά εικόνα Αλ Μπάντυ θα βγάζω προς τα έξω κατά τις έντεκα...Και να φανταστείς οτι όποτε παλιότερα έβλεπα μπάλα ποδοσφαίρου πάθαινα σύγκρυο και φώναζα στον κάτοχό της (έστω κι απο μέσα μου) «α να χαθείς βάρβαρε κι άξεστε νεάντερταλ»....

Θυμάμαι το καλοκαιρινό στιχάκι που φώναζε η Μ. μετά απο κάθε αγώνα. Ζαγοράκη, Ζαγοράκη θα σου κάνω και παιδάκι.


Υ.Γ. φιλιά ζουμερά, άντε με τη νίκη, και πείτε με ρε παιδιά Αναρχικιά, δε με νοιάζει, εγώ μια κυρία παραμένω ακόμα κι αν γκαρίζω, αλλά θέλω πολύ να τους δείρουν (ξέρετε ποιους δεν θα το πω μη με λέτε ΚΑΙ ρατσίστρια μετά) στο γήπεδο σήμερα....αίμα κι άμμος να γίνει....Α ναι, μη ξεχάσω, κι ας μαζέψει κάποιος τον Σάββα, δεν είμαστε ακόμα για ξεσαλουά.
(εγώ το έγραψα όλο αυτό; oh mon dieu...., ελπίζω η κυρία Τεπενδρή να μην διαβάζει αυτές τις γραμμές...)