Monday, April 04, 2005

Summer in my orange Marc Jacobs treasure

Στάμπαρα μόλις στο Ebay δυο υπέροχα καλοκαιρινά cocktail φορεματάκια σε πορτοκαλί και πράσινο (κατά 20 τοις εκατό μάλλον κίτρινο, ακους Κλουζώ μου;) του Marc Jacobs και χτύπησα (φανερά ανανεωμένη) ξανά.
Όταν όλα σου πάνε στραβά, είναι ίσως τελικά δυο μικρά έργα τέχνης σαν αυτά, που σε κάνουν να νιώθεις πριγκίπισσα ξανά, κι ας είσαι σαν τον Τέως, χωρις βασίλειο.
Μπήκε καλοκαίρι φιλενάδα, φωνάζω στην Μ, στο τηλέφωνο και γελάνε και τα αφτιά μου. Βγαίνω και αγοράζω σαν πεινασμένη και δυο τρεις Vogue να ενημερωθώ για τις περαιτέρω φετινές very important indeed details of the look, βάζω μια κανάτα καφέ, παίρνω και τα τσιγάρα μου και στρώνομαι στη μελέτη.
Όποιος με πει επιφανειακή ψωνάρα εκεί έξω, φτου του. Είναι πραγματικά κρίμα να μη συμφωνεί κάποιος μαζί μου. Αυτά τα δυο μικρά αριστουργήματα χαίρουν μόνο υπέρτατου σεβασμού.
Χριστέ, πως φτιάχτηκα έτσι;
Μιλάω σαν τη Λιακουνάκου και το κουλό είναι πως μ? αρέσει. Προσωρινά.

Κάνω σχέδια για φέτος, λαθραία.
Θα πάρω λέει τη βέσπα, θα βάλω σ? ένα σακ βουαγιάζ τα απαραίτητα αξεσουάρ της πριγκίπισσας, και θα την κάνω, μόνη (όχι ωστόσο σαν το λεμόνι) για καμιά βδομάδα Ύδρα. Ή Μύκονο να δω επιτέλους και την Κλεό, που ακόμα και στον γάμο της δεν φιλοτιμήθηκα η φακλάνα να πάω.

Θα λέω ψέματα στον εαυτό μου κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο στο χτιστό νησιώτικο κρεβάτι, πως είμαι η πιο όμορφη και πως σύντομα θα μου ξαναδοθεί σίγουρα ένα καινούριο, πανέμορφο βασίλειο να διοικήσω με τη σοφία μου. Θα ξυπνάω το πρωί και θα παίρνω το πρωινό μου στη βεράντα (θα χώνω όμως και πριγκιπά στα μουλωχτά μερικά κρουασάν ή μπριός στην τσάντα για αργότερα) και μετά θα πηγαίνω για sun bathing στην πλησιέστερη σμαραγδένια παραλία με λαδάκια κι αντιηλιακά. Κι όταν θα τύχει να περάσει κανένας λουκουμτζής απο μπροστά μου, θα χαμογελάσω όπως η Γκρέις Κέλλυ, κι όλο χάρη θα του ζητήσω να αγοράσω κανα δυο με έξτρα ζάχαρη, αναστενάζοντας «ω Θεέ μου, πόσο έθνικ».
Θα παραγγέλνω απο το όμορφο και σίγουρα βέρι γκέι μπόι της παραλίας εξωτικούς φρουτοχυμούς και μοχίτο και στα κρυφά θα τον χαζεύω, μα κρίμα τέτοιος κούκλος (και την παράσταση θα κλέβουν κάτι πανέμορφα πιτσιρίκια με εκπληκτικά σωματάκια μέσα σε dior και φλούο burberry μικροσκοπικά μαγιουδάκια, τέτοιο κοριτσάκι θα παρακαλάω μέσα μου να είναι δίπλα στον μανταρίνο μου και μόνο τέτοιο, όταν δεν θα έχει πια εμένα )....
Και σαν βραδιάσει θα πηγαίνω για αχινούς και στρείδια και ψαράκια σε σικ εστιατοριάκια που όμως δεν θα έχουν απαίσια ιταλικά ονόματα, και θα παρακαλάω τον waiter να μου τα καθαρίσει, όπως έκανε πάντα ο μανταρίνος μου πριν, να μη λερώσω τα χεράκια.

Κι επειδή θα σκυλοβαρεθώ σίγουρα μέσα σε τρεις κιόλας μέρες, σα γαλαζοαίματη που σκιάχτηκε απο παπαράτσι, θα σπεύσω να ακυρώσω την τρίτη εκείνη κιόλας μέρα τα εισιτήρια επιστροφής, θα πάρω το πρώτο καραβάκι, θα φορτώσω ξανά όλα μου τα πριγκιπικά υπάρχοντα και θα γυρίσω Θεσσαλονίκη σαν τον μετανιωμένο άσωτο υιό.

Γιατί το ξεραμένο κρουασάν του φούρνου στη γωνία είναι πιο νόστιμο στο μπαλκόνι με τον Σ, να μου διαβάζει Τσαγκαρουσιάνο και την Μ, να με πιπιλάει για ποτό το βραδάκι στον Θερμαικό. Και είναι αφάνταστα πιο παραδεισένιο να προγραμματίζεις τελευταία στιγμή για αντισκηνο-σαββατοκύριακο στο Κουφό και την Τριστινίκα κι ας κοιμηθείς με άμμο ακόμα στο μαγιώ και τσιγγάνικη αλμύρα.

Βαρέθηκα τα κωλο-καλοριφέρ, τα κωλο-αερόθερμα, την κωλο-βροχή, το κωλο-κρύο......
Θέλω να τριγυρνάω πάλι σαν τσιγγανάκι, μαυρισμένη και να σκάει ο τζίτζικας.
Αχ πότε θα καλοκαιριάσει;

posted by discolata, 2:00:00 pm