(Κέρδισες. Θέλω να ζήσω τόσα μαζί σου, να μοιραστώ τόσα, να μαλώσω μαζί σου, να κοιμάμαι μαζί σου, να γίνω όλα όσα κοροιδεύω μαζί σου, να δω πόλεις μαζί σου και θάλασσες και βουνά που πάντα μισούσα και τώρα λάτρεψα μέσα σε μήνες, αλλά κέρδισες, το δικό μου θέλω δεν μετράει τελικά.Θέλω να τα σπάσω όλα.)


ΜΕΙΝΕ.
Σκατά.

(«θα έμενες μαζί μου, αν ήμουν εγώ, ΕΓΩ;κανένας ρόλος, τέρμα οι ρόλοι», έπρεπε να ρωτήσεις. Το μεγάλο τόσο δα βήμα.
Αυτή είναι η μόνη ερώτηση.
«Χωρίς δεύτερη σκέψη καν, ναι».)

Να φύγω, θέλω, δε με χωράει τίποτα.
Να μείνω, δεν έχω που να κρυφτώ. Δεν παίρνω ανάσα.
Αλλά όπου κι αν πάω, θα είσαι εκεί.
Απ’ όσα πας να φύγεις, τα βρίσκεις μπροστά σου. Και σου βγάζουν τη γλώσσα κοροιδευτικά.

Αν με όλο σου το είναι αυτό θέλεις, τότε φύγε. Κάντο.
Εγώ δεν έχω τη δύναμη ούτε να κουνηθώ. Μαρμάρωσα.
Aυτή τη φορά είμαι πεισματάρα. Και αυθάδης. Και θέλω όλο το παραμύθι.

Μία γαμημένη φορά. Για πρώτη φορά. Εσύ το άλλαξες αυτό. Το ξέρεις; Εσύ μ'έκανες να το θέλω.

(Είσαι παντού.
Μου λείπεις απίστευτα πολύ).

Ξέρεις κάτι;

Μια αλήθεια ακόμα. Αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω, πάλι όλα ίδια θα τα έκανα, όλα ίδια θα τα ήθελα, όλα ίδια θα τα ζούσα. Μόνο πάλι, ξανά, άλλη μια φορά. Όλο το σετ.

Παίζει ο Leoni στο Μάμα. Μου στέλνει μήνυμα η Α. "Χάνεις το υπερθέαμα".
Ψιλά γράμματα.

Βάζω μια αβάνα με κόλα, γειά μας.
Ακούω τους "hird" σου.
Αλλά ούτε αυτό σε φέρνει πραγματικά εδώ.

Και ειλικρινά δεν ξέρω τι φοβάμαι πιο πολύ. Οτι δεν υπάρχει τρίτος μανταρίνος στον κόσμο να σβήσει τη δικιά σου τροχειά, ή οτι θα με ξεχάσεις.
Θα με ξεχάσεις;
Θα με ξεχάσεις.

Αντέχεις τελικά. Τρίτη νύχτα.

φιλί

υ.γ. POLY ή.... λίγο απόψε;