Ησυχία. Σε ολόκληρη πολυκατοικία παίζει να είμαι μόνη.
Σχεδόν μόνη.
Ο Σ. είναι πάνω, τον ακούω. Ακούει κάτι που μοιάζει με lali puna.
Αλλά σίγουρα δεν είναι, θα έχει κάποιο περίεργο όνομα, θα μου το μάθει εν καιρώ.

Απο καιρό έβλεπα το μεγάλο ασπρόμαυρο χαρτοκιβώτιο πάνω πάνω στη βιβλιοθήκη και επίτηδες έπαιζα τον Κινέζο. Ήξερα πως θα πρέπει να το ανοίξω και να συμμαζέψω το περιεχόμενο, αλλά δεν άντεχα, εδώ και μήνες μου ήταν αδύνατο να το κάνω.
Πέρασαν τρία χρόνια ήδη απο τότε, εννιά συνολικά απο την αρχή.

Αεροπλάνα, Γερμανίες, Αγγλίες, Ολλανδίες, τρένα, πλοία, μετρό, βιβλία, σημειώσεις, εξεταστικές, αγωνίες, αφραγκιές, ιντερέιλ, Βερολίνα, Αμβούργα, Massive Attack και Hooverphonic, με γουώκμαν και ροζ imac, με στούντιο 24 τετραγωνικά, με ποδήλατο και μετά κι άλλο ποδήλατο, κι άλλο, κι άλλα τρένα, κι ακόμα πιο πολλά αεροπλάνα και χαμένες βαλίτσες, χαμένες στο διάστημα και σε τσεκ ιν που ούτε θυμάμαι.

Μέσα στο κουτί φωτό, αμέτρητα γράμματα, κάρτες, φλάιερ απο έτη φωτός πριν. Πάρτι γενεθλίων, πάρτι κρασιού, μακαροναδοπαρέα, βίντεο νάιτς, εκτυπωμένα πρώτα μέηλ και δανεικό μόντεμ εξτέρναλ σαλίγκαρος απο τον Μά. και το Γ., τα εκατοντάδες γράμματα του Σ., άλλαξε κομμάτι τώρα έχει πάνω ησυχία. Και μέσα στο κουτί ζωντανεύουν όλα ξανά. Stereo Mc’s, Tranquility Bass, Jay Jay, Malcolm McLaren, Sade, Dj Shadow, Bjork, κασσέτες ενενηντάρες να μη σηκώνεσαι όλη την ώρα να αλλάξεις πλευρά και μερικά σιντί, τα εξώφυλλα στον τοίχο ταπισερί με σελοτέιπ.

Μεγάλος ανεκπλήρωτος έρωτας του τριμήνου, Γ., μέηλ, «απλούστατα θα ήθελα πολύ να είχα τα αρχίδια να σου μιλούσα όταν έπρεπε, όταν μπορούσα και ήσουν εδώ, μου λείπεις, δε φαντάζεσαι πόσο και κάθε φορά που βγαίνω με τα παιδιά, πάλι εσύ μόνο λείπεις, τώρα είμαι άραγε απερίσκεπτος που σου τα λέω;κοίτα να δεις ζημιά που έπαθα να συχνάζω με σταράτα άτομα γαμώ τον Μά. μου και τον Μι. μου και το σύμπαν μου όλο γαμώ, και δεν είσαι εδώ.»..

Μά., «κουράγιο ρε εκεί στις σινιέ ιντελεκτουέλ φάμπρικες, τελικά μας πήραν το κοριτσάκι μας, είμαστε καλά, βρίζουμε ολημερίς το Μι. αντ’εσού, μας λείπεις μουτράκι, παράτα το πτυχίο, έλα να παίξουμε μπουγέλα πάλι σε μαγαζιά, να μας διώξουν όλοι ρε, να μην έχουμε που να πάμε για μια Σμιρνόφ μπλε»...

Ό., «εσένα ρε και τη μηχανή μου θα σου έδινα να έρθεις μια φορά στην ώρα σου σε ένα κωλοραντεβού, αλλά σ’αγαπάω, το ψυλλιάζεσαι κατινάκι, γι’αυτό και ξεγλιστράς, δεν σου μουτρώνω, αλλά θέλω το σπίτι σου για 4 μέρες όσο θα λείπεις Ελλάδα, τσακ στην έκατσα, ερωτεύτηκα φιλενάδα, μη ρωτάς, θα γίνει γεγονός αδιάψευστο αν στο γράψω και δεν θέλω, θα συνεχίσω να το παίζω λοιπόν κουλ, κράτα μόνο οτι ερωτεύτηκα, το παραμύθι που μου λεγες ρε κι εγώ δεν σε πίστευα, στείλε τα κλειδιά στην Υ. θα τα πάρω απο κείνη και μην αλλάξεις σεντόνια και μαξιλαροθήκες, θέλω να σε μυρίσω λίγο, βλάκα, άντε σειρά σου να γίνεις καψούρα, μην αργείς να είμαστε πακέτο».

Σ., έρωτας μονόπλευρος, βολικός, δεν ήξερα, κακό μεγάλο, «πως μπορείς, ρε γαμώτο σου, γαμώτο μου που αφέθηκα, να πας στο διάολο, κοριτσάκι μου σε μένα θα γυρίσεις, αποκλείεται να κάνω λάθος».

Μέσα στο κουτί ένα κομμάτι του imac ενθύμιο, το στρόγγυλο ροζ ποντίκι.

Μπαμπάς, γράμμα, με τέσσερα γραμματόσημα επάνω, μη τυχόν και δεν φτάσει άμεσα, «δεν ήθελα να μεγαλώσεις, αλλά να που γαιδούρεψες τελικά, ποιό; το κοριτσάκι που είχα αγκαλιά και ακουμπούσε στην κοιλιά μου το κεφαλάκι της και το έλεγε μαξιλαράκι, έγινε ολόκληρη γυναίκα, αν ρωτήσεις τη μάνα σου εντωμεταξύ, ανάθεμα αν σε κάνει ακόμα έξι χρονών και με ζαλίζει όλη μέρα, κάθε μέρα, άντε έλα γρήγορα να με σώσεις απο τη γκρίνια ακαμάτικό μου, σωτηράκη μου, μη κόψεις πάλι τα μαλλιά σου, κόρη έκανα, όχι γιο».

Παίρνω τηλέφωνο με κατακόκκινα μάτια τον Γ., «δεν έπρεπε να ανοίξω το βρωμοκουτί, θυμάσαι ρε; εμένα με θυμάσαι;όλα τα θυμάσαι;», «βάλε οτι βρεις μπροστά σου μικρή βεσπού, είμαι εκεί σε πέντε, κερνάω, πίνεις ακόμα εκείνα τα χαζορουμάκια;», «ακόμα», «θα έρθω αλλά θα σε βάλω να ακούσεις και κάτι να σε λιώσω, το ξαναβρήκα χτες», «ξέρω τί», «αποκλείεται να θυμάσαι», «i just can’t..», «...wait till Saturday μωρό μου, Joey Negro, σε λατρεύω ρε πούστη».

Με το iPod στα αφτιά, μεσημεράκι, έχει ήλιο έξω, σκεπασμένη με καρό πορτοκαλί και φουξ μοχέρ κουβερτάκι, σε στάση γιόγκι πάνω στην μισοτιμής χάι τεκ γκρί πολυθρόνα του γραφείου. Τσάι μέντα.

Τέλος εποχής.
Έχω τακτοποιήσει τα βιβλία της σχολής, δε θα τα ανοίξω ποτέ ξανά. Χαμόγελο. Πονηρό.
Όλα τα αρχεία του υπολογιστή συμμαζεμένα, στη θέση τους. Σκουπιδοτενεκές.
Χώρος να βάλω τα καινούρια βιβλία. Θα μάθω Ιταλικά. Και Γαλλικά. Κι αν βρω χρόνο Αραβικά. Και να μαγειρεύω. Χρειάζομαι τσελεμεντέδες, και γκουρμέ βιβλία. Γαμώτο.
Πότε θα γίνω γυναίκα εγώ;
Καινούρια ταινία. Πάμε ξανά.

Lisa Stansfield, the real thing.

Οι Vogue και τα Harper's Bazaar πάνω στο ράδιο αντίκα, ταξινομημένα ανά μήνα και έτος. Τα elle decoration και τα ad δίπλα. Όλα ξεσκονισμένα. Τσίλικα.
Τα σιντί άνω κάτω ακόμα, αυτά θα παραμείνουν.
Στο γραφείο πρόσκληση για την παράσταση του Ρήγου στη «Φρουτοπία» του Τριβιζά.
I'm in the mood. Κυριακή μετά τον καφέ, μαζί με πιθανότατα άλλα τρία σχολεία. Ζάχαρη.
Στο νου ο Φραγκίσκος το φραγκόσυκο, ο Βλάσης το βλήτο, ο Αρχέλαος το λαχανιασμένο λάχανο, ο Φώντας το σκληρό καρύδι και η Φρουφρού η φράουλα.
Θα εξιχνιάσει ο Πίκος Απίκος το μυστήριο της Φρουτοπίας;
Για ποιο λόγο έχει μεταμφιεστεί σε χαρτοσακούλα ο σερίφης;
Θα καταφέρει ο Θάνος το κολοκυθάκι να δείρει τον μανάβη;

Cure, Monday I'm in love.

Στέλνω άλλα τρία βιογραφικά. God bless the internet.
Χαζεύω το νέο μου υγρό σαπούνι λευκό τσάι του Κορρέ. Μυρίζει εκπληκτικά. Δωράκι. Μαζί κρέμα γιαούρτι και ζελ απολέπισης με αμυγδαλόψιχα. Ψοφάω.

Βάζω το ροζ νεραιδοκουκλί της Α. μες στη μολυβοθήκη για γούρι.
Κεράκια άρωμα πορτοκάλι και λεμόνι.
Καινούριο φωτιστικό, στη λίστα με τα «πρέπει». Α, ρε Artemide, φωτιά στα μπατζάκια μας.
Με τί φράγκα;

Η Α. παίρνει τηλέφωνο, ψάχνω τον ονειροκρίτη. Αναλύουμε επί μία ώρα. Συμπέρασμα καλό. Γάμος γρήγορα, ευτυχία. «Αν μ'αφήσεις μόνη μου θα σε σκοτώσω», της λέω. Γελάει.

Jamiroquai, Blow my mind.
Του του του του του ρου ρουυυυ........
Τρεις εφημερίδες με αγγελίες, κόκκινο τέξτμαρκερ. Κυκλάκια.
Έσκορτ σέρβις, μπάρμεν, γραμματείς και φαρισσαίοι, στελέχη, πωλήτριες, τί θα γίνω εγώ μαμά; Αυτό που θέλω θα το βρώ; Θα απαντήσουν ρε γαμώτο στο μέηλ μου;
Αγγελία ιδιωτικού ντετέκτιβ. Με πιάνει η αρρώστεια της φάρσας. Να’ναι άραγε τα γραφεία τους σαν αυτά του Ντέηβiντ και της Μάντι Χέιζ στο Blue Moon;
«Είστε ερωτευμένοι αλλά δεν είστε σίγουροι;», έλεος, χρυσές δουλειές ο τύπος.
Ο έρωτας και η σιγουριά είναι εκ φύσεως αντίθετοι όροι.
Παίζει να γίνω private investigator;
Αν μαζί πάνε και οι περούκες στο σετ, χαλαρά. Και οι μπεζ βέρι σικ καμπαρντίνες.

Τέλος εποχής.
Φίουυυυ.